De speech van onze ploegleider:

Namens groep Dorst mag ik u te woord staan.  

Welkom Mvr. De Burgemeester,  Commandant, Maar waar het vanavond allemaal om gaat, Welkom Antoon Thielen, Francien en hun kinderen

Groep Dorst, Oud leden, En overige genodigden.

Zoals eerder gezegd vanavond, zijn we vandaag feestelijk bijeen om het afscheid te vieren van Antoon Thielen,   na 31 jaar lid te zijn geweest van de vrijwillige brandweer zit het erop.

Het zit erop omdat……….. een bepaalde leeftijd is bereikt, eigenlijk dus noodgedwongen stoppen. We kunnen ook zeggen, laten we de jeugd eindelijk eens een kans geven.

-

Maar Toon, Ik heb de laatste jaren het gevoel gekregen, dat je ergens in die jeugd bent blijven steken.

Nog lang niet aan de beurt om afscheid te nemen. Vooral het laatste jaar ben je met de “JEUGD” mee opgetrokken.

En volgens mij heeft niemand van de groep het gevoel gehad, dat jij nu bij de oudjes gaat horen.

Dit geeft alleen maar aan hoe Toon Thielen in elkaar zit. Niet toegeven aan leeftijdsgrenzen maar er vol voor gaan. En blijven gaan!

- Toon

We hebben het er vaker over gehad. Altijd die verdomde achterkant van de brandweerwagen. Door de iets langere rijtijd naar de kazerne, en dus vaak niet met de eerste uitruk mee kunnen. Maar wel altijd even (Na)komen, even kijken of je nog iets van betekenis kon zijn voor de groep.

-  Toon

Je hebt het laatste jaar, zeker qua realistisch oefenen, waarschijnlijk meer voor je kiezen gekregen dan je ooit had durven dromen.

Aangezien we begin dit jaar een groot stuk verzorgingsgebied hebben bij gekregen,

dit omdat we eindelijk eens naar onze klanten zijn gaan kijken in plaats van onze trots te verdedigen.

Het lag voor jou, en ook voor de rest natuurlijk, voor de hand dat we iets andere oefeningen zouden gaan tegenkomen.

En dat is volgens mij ook gebeurd.

Zeker na de oefening op de vliegbasis Woensdrecht, een samenwerking van het eerste peloton wat uitrukt naar Vliegbasis Gilze Rijen, hebben wij, maar zeker jij, kunnen ervaren wat hitte nu precies doet met je lichaam als het echt warm wordt of is.

Degene die erbij waren hebben samen met jou ervaren dat een brandende DC-10 of een volledig in de fik staande Hercules, toch net even iets anders is dan een stukje bos.

Je bent er ook achter gekomen dat lichaamsdelen erg rood kunnen worden als ze niet precies goed worden beschermt door onze pakken.

Gelukkig had ik wat zalf bij die de pijn op de brandplekjes zou verzachten.

Of dit nu niet goed werkte of je gewoon erg verbrand was zullen we in het midden laten.

Maar wederom ging Toon gewoon door, en bleef er vol voor gaan.

Het was goed te zien dat je van dit soort oefeningen genoot. Al zal je helm daar anders over na hebben gedacht. Die was namelijk behoorlijk aangetast.

 -

Toon,

Bewust heb ik je gevraagd of je het leuk vond om in deze nieuwe configuratie van feesten,  ik een speech nou wel of niet zou moeten geven.

Je antwoord behoefde geen verdere uitleg. Je verdient het ook gewoon, even lekker in het zonnetje gezet worden.     

Mooie woorden krijgen…. voor de nog mooiere dingen die jij hebt gedaan voor de gemeenschap.

Het hoeft allemaal niet lang te duren zei je nog. Daar moet ik me dan maar aan houden.

-Toon

Uiteindelijk was de datum dan daar, het einde van je officiële dienstverband diende zich aan.

Toen had ik in een keer een dilemma. Die datum kwam eigenlijk net één dag te vroeg.

Je laatste dag viel namelijk op Zondag, oeps, we hadden op maandag je laatste oefening geplant staan.

Gelukkig was Marcel de Jong bij de eindoefening van Jac v Tilburg, En hij wist dus hoe de ploeg Dorst afscheid neemt van haar leden.

Die spuiten we namelijk weg!!!!!!!!!! Marcel heeft stiekem je dienstverband met één dag verlengt.

Aan Will de boer was de eer om de oefenavond te organiseren.

Will had kosten nog moeite gespaard en had een ludieke oefening met de ladderwagen van Oosterhout bedacht. Natuurlijk was je als laatste aan de beurt om via een torenstraal een kliko met water te vullen.

Oud en nieuw zaten samen in het bakje. Jeroen v/d bogaard en Toon Thielen gingen eerst, volgens mij naar 30 meter , en zakten toen terug naar beneden.

Vooraf zei je nog tegen Jeroen, let op we gaan direct een na pak krijgen, Naïef zei Jeroen nog,,,   Nee hoor, alleen jou moeten ze hebben.

Stelt u zich even voor.

Twee mannen in een bakje van amper een vierkante meter. Langzaam maar zeker zaken ze terug om doormiddel van de torenstraal de kliko te vullen.

Toen dit aardig was gelukt verder naar beneden zakken. Alleen net niet ver genoeg. Maar……..

Net ver genoeg om met een aantal stralen, die natuurlijk je collega`s allang hadden klaargelegd, je met zoveel mogelijk water als maar kon, je laatste brandweerdouche te geven.

Sta je daar in een bakje op 5 of 6 meter , en je kunt werkelijk niets, Niet naar boven, niet naar beneden, niet naar links of niet naar rechts.

Gewoon de gevolgen ondervinden, en tot je onderbroek nat worden.

-Toon,

Bij brandweermensen geld zeker NIET de spreuk, uit het oog uit het hart.

Regelmatig vraag je of we nog wat te doen hebben gehad. Het kriebelt dus gelukkig nog steeds.

Op je laatste officiële oefenavond gaf je aan, dat je het gevoel hebt gekregen alsof je altijd al bij de groep Dorst lid was geweest.

Ik denk dat een mooier compliment, aan de groep, om te krijgen niet denkbaar is.

Ik hoop samen met de gehele groep van harte, dat we elkaar nog regelmatig zullen treffen.

Op de kazerne Dorst of op Steenoven, dat maakt niet uit.

Voor nu wil ik je namens de groep bedanken voor de mooie jaren die we samen hebben mogen delen, ik wens jou en je gezin alle plezier maar vooral goede gezondheid toe.

Toon Bedankt!!!