|
Uitgerukt naar de
stadbosweg voor een paard in nood. Daar aangekomen bleek dat
het paard al een hele tijd op een been lag en daardoor een
tijdelijke voorbeen verlamming had. Het alleen ophoog helpen
was dus niet voldoende.
Ondertussen waren ook
de collega’s van Waspik met de veetakel aanrijdend. Samen
met hun, de dierenarts en de staleigenaar een plan
opgesteld. We hebben een plaatselijke ondernemer opgebeld of
hij in de gelegenheid was met zijn verrijker richting het
bos te komen. Dat was deze man, onze dank is zeer groot !!
Ondertussen hadden de collega’s van waspik de zogeheten
paardenbroek onder het paard doorgegraven, waardoor we ze
met de verrijker gemakkelijker op konden tillen. Eenmaal
omhoog nog geprobeerd om het beest te laten staan, daar was
ze het niet bepaald mee eens.
Dus met vereende
krachten, paard in de broek aan de verrijker en aardig wat
km’s het dier terug naar de stal gelopen.
De volgende ochtend contact gehad met de stalhouder, die
wist te vertellen dat het paard ‘s morgens om vijf uur
zelfstandig is opgestaan, alleen nog wat wiebelig en suf.
Al met al een geslaagde inzet.
Zonde alleen dat er iemand zonodig het tafereel moest
filmen, daar iets van werd gezegd in de emotie en diegene
gelijk de confrontatie wilde opzoeken.
Ook wij zijn maar mensen, probeer daar een beetje begrip
voor te hebben. |
